Myrkeredsle

Det er natt, og vinden pustar-
liv i gamal,inngrodd angst.
Eg kan høyra skrymt som ropar!!
Kallar på meg-eg er fangst.
Kvifor vert vi slik i myrkret?
Små og sårbare-utan mot?
Vinden jàgar og eg anar:
eg er gjest i midnattsblòt!!
Utan lyset frå mi lampe,er eg lita-
saknar mor!Eg vil vekk frå denne
fara,eg vil vàkna-vera stor!
...vinden stagnar,alt vert stille.
Dagen kjem med ljos-og trøyst.
Men,eg kvir meg alt til natta.
..Inni meg ligg vindens røyst...