liten/STOR

Guten, han var liten.
Dagen hans- var stor!
Han sat der, so sliten-
lengta etter mor.
Hadde fått eit skrubbsår
på eit lite knè.
"Om eg ikkje mor får-
får eg ikkje fred!!"
Jamra vesle poden
einsam der han sat-
sår og tåremoden,
klar for aftensmat.
Snufsa ned i erma
ville vera stor.
So vart sola skjerma-
der stod kjære mor!
Tok han ømt i eie
turka tårekinn.
Vekk var alt det leie,
då dei to gjekk inn.
Mor sa han var dyktig
og at han var STOR!!
Tårene svann flyktig-
snart sat han ved bord.
Ingen kan vel fylle
sjelasorg som mor.
For ei mor kan trylle-
liten om til stor!