Avspora

Dei svake spora livet var,
dei låg der berre- nakne.
Med merkjer etter alt eg bar,
av longe netter- vàkne.
Dei forma var av vèr og vind,
av fordomsfulle steg.
Dei gjekk frå djupna opp mot tind,
på farefull ein veg.
Små merkjer ser eg her og der,
dei teiknar dagar- grå.
Som holmar mellom kvasse skjer,
der eg lyt passa på!
Litt ujamnt trakk ser eg det vart,
og sidespora- monge.
Eg trådde lett, eg trakka hardt,
med sko, eit hakk for tronge...
Men avogtil kom yre trinn,
og opp på tå eg dansa.
..dei merkja ser eg sakte svinn,
for no hev takta stansa...