Liv/Mor

Rakt ut frå
insta di-
kom eg.
Du heldt meg-
tòlsamt
viste veg.
Heldt dagen min
og natta
varm.
Og roa meg
når uroa
var harm.
Heldt ikkje
foredrag
om liv og daude.
Men mildna blikk
når augene
stod raude.
Eg aldri kan
vel klippa
snora-
som held meg
festa hardt
i deg, du mora.
I skugge,sol
du
alltid er.
Mi mor-
mitt opphav,
hjartekjær..
Eg elskar det
å vèta
dette:
Du har gjett
meg
mi levnadslette.