Legg all di uro kvilestød, all trøytna sorg til ro.
Eg gjev deg husrom, kinn og brød- hjå meg kan du få gro.
Om gråten tek deg, riv deg sund- eg breidar mjukt og mildt.
So voggar eg deg vart ei stund, til tårene legg stilt.
Mi omsut er som Løvetann, den røtest overalt.
Og treng du trøystast litegrann.. eg tek ikkje betalt.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar