Mitt hus det stilna
det gjekk til ro.
I gangen stod der
eit par med sko
..dei rådde grunnen åleine.
Blå kom so kvelden
med drag av haust.
Den låg kring nòva
mot fast- og laust
..og sleikte vindauga reine.
Eit kattekrèk passa byttet opp
sneik silkepotar mot mold.
Snart stilna skrika som jàget gav
til metta, ikkje av vold
..stilt inn mot nattematferda.
Mot natt kom månen
den gule Gud.
Og kledde alle
i natteskrud
..og sløkte ned halve verda.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar