Spireri

Ho gjekk der einsam
ploga spor
men utan såkorn
til si jord.

Kvart steg ho gjekk
kvar augneblikk
ein gjennomtrekk
eit einsemdstikk.

Og åra la seg attepå
heilt utan eld
men no og då
bittersøt kveld.

Longs fara var ho sterk og trygg
men tom inni det inste.
"Kva er det vel eg driv og bygg?
Eg- einsam. Eg- den minste?"
"Treng eg vel jordisk paradis
eit simpelt liv til leige?
Når einsemda sin største pris
er meg, eg sjølv til eige?"

Og tanken spratt som trollet fram
den kom so straks attende.
Der sjela kjendest smal og stram
der alt av tvil tok ende.

Om der no var ein større plan
ein plan med såkorn i.
Då var der vatn i hennar kran
til framtidsspireri!

For livet- ser du, vil oss godt
men spesielt for somme,
og kven veit, kansje har ho fått
eit såkorn i si lomme..