Månelo

Å sitja under måneskin,
ei kald natt i april
og kjenna litt på pusten min
og det å vera til.
Sjå beinast opp
og aldri ned
og heller ikkje bak.
Men kjenne kropp
som har fått fred
og ingen ettersmak.
Då trur eg på ei ukjend makt
ei slik eg ikkje ser.
For roa som eg no hev smakt
er månen min
som ler..