Då sola bakom fjella gjekk
og dagen bar alt det eg fekk
og siste sveip av ljos svann hen
og alt vart blånemjukt igjen.
Då la eg bakom nok ein dag
der eg var spiss på eige lag
og førdest fram til målet mitt
det som eg fekk av godt og stridt.
Og nettkjende det heile der
i kanten av mi vesle verd.
So la eg stilt, tok natt imot
og gjekk i den med lett-trødd fot
med dagen bak og vòn om ny
der sola sprengjer regnværssky
og nye mål ligg framfor meg
der, på min eigen einmannsveg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar